มีปัญหาเรื่องเพื่อนสนิท

เพื่อนสนิทชอบตึงใส่โดยไม่มีสาเหตุ เมินเราไม่คุยกับเราแต่คุยกับคนอื่นแบบสนุกปกติเลย เขาเป็นอะไรหรอคะ? หรือเราทำอะไรผิดโดยที่ไม่รู้ตัวหรอ

[สำหรับคนที่อยากจะอ่านว่าเรื่องเป็นมายังไงนะ]

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ถ้าไม่อยากอ่านนะคะเพราะยาวม้าก! ก็ง่ายๆ คือเพื่อนคนนี้เขาค่อนข้างเมินเราโดยไร้เหตุผลตามที่ถามเลยค่ะ น้อยครั้งจะเพราะหงุดหงิดความไม่เข้าใจของเรา แต่ส่วนมากมาจากอะไรเราก็ไม่รู้ค่ะ บางทีไม่ว่าจะเรื่องการกิน การเดิน การนั่ง การนอน การพูด การทำงานอะไรของเราก็ดูขัดใจเขาไปหมด55555555)
-----

เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ มีกันอยู่แค่ 2 คน ใช้ชื่อย่อ พ. ละกัน

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนช่วงพฤหัสกับศุกร์ที่ผ่านมาหลังเปิดเทอมอาทิตย์แรกค่ะ

     ในวันพฤหัสเป็นตอนช่วงหลังเลิกเรียนแล้วพักกลางวันค่ะ พ.บอกว่า'ไม่ค่อยหิว' เราก็เออออตามไปยังไงก็ได้ พ.ก็บอกอีกว่า'อยากกินชาไข่มุก' เราก็เลย'งั้นขอด้วยอีกแก้วละกัน' แล้วในช่วงนั้นคนก็กำลังเยอะ พ.ที่เดินนำหน้าเราไปหันมาคุยกับเราอะไรสักอย่างแล้วก็หันหน้าไปทางร้านอาหารที่คนยังไม่เข้า เราก็เข้าใจไปว่าเออเพื่อนแค่บอกว่าร้านนั้นไม่มีคนเลยเฉยๆ เพราะคนมันเยอะได้ยินอะไรไม่ค่อยชัด พอไปถึงจุดแลกชิป พ.ก็แลกมา 20 เพราะชาไข่มุกแก้วละ 10 บาท เราก็เลยยื่นเหรียญ 10 ให้เป็นการแทน แต่ พ.ก็ไม่เอาแล้วถามว่า'เอามาให้ทำไม'

     เราก็แบบเอ้า... แต่ก็หันไปแลกชิปมาอีก 20 พอไปถึงชาไข่มุกแก้วแรกถูกวางไว้แล้ว เราก็มองว่าของใครแต่เราก็สั่งใหม่อีกแก้ว ป้าก็กำลังจะตักน้ำใส่ พ. ก็ถามว่า'แล้วจะสั่งใหม่ทำไม' (ในความคิดเราคือตอนแรกเราก็ว่าจะกินน้ำชาเขียว เพื่อนก็ไม่ได้ถามเราด้วยความที่ปกติเรากอนแต่ชาเย็นด้วยแหละ) เราก็เลยบอก'นึกว่ายังไม่ได้สั่ง' แล้ว พ. ก็เดินออกไปแล้วก็พูดว่า 'ข้าวก็ไม่ต้องกินมันละแลกชิปมาทำไมแค่ 20' เราก็บอก'นึกว่าไม่กินเดี๋ยวไปแลกชิปเพิ่ม' พ. ก็บอก'ไม่ต้องกูไม่มีอารมณ์จะกินละ' แล้วก็ไม่คุยกับเราเลย

     พอขึ้นห้องพ. ก็ยังไม่คุยกับเรา แล้วก็เดินออกไป เราก็คิดว่าอาจจะเข้าห้องน้ำ พอนานไปเลยคิดว่าอะคงหาข้าวกินแล้วล่ะมั้ง สักพักพ.ก็ทักแชทว่าให้'ลงไปกินข้าว' เราก็เลยลงไป ถามว่า'กินข้าวแล้วหรอ' พ. ก็ว่า'กินแล้ว'เราเลยสั่งแบบเป็นถุงขึ้นไปด้านบน ก็ยังไม่ได้คุยกันกินเสร็จเข้าห้อง พ.ก็คุยกับคนอื่นปกติ แต่ไม่คุยกับเรา กว่าจะคุยก็ก่อนครูเข้าสอนแป๊บเดียว พอตอนเลิกคาบเพื่อนคนอื่นกลับหมดเหลือแค่เรากับพ. พ.ก็บอกว่า'ความจริงยังไม่ได้กินข้าวหรอก แต่ไปอยู่กับเพื่อนอีกคน(ย่อว่า ด. ละกัน)' ด. ก็อยู่อีกห้อง เราก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็อ๋อคุยตามปกติ

เรื่องนี้ก็เข้าใจได้มันคงจะผิดที่เราไม่ได้ยินเอง

แต่!! เรื่องอีกวันคือเราอิหยังมาก! 

     เรากับพ. ก็นั่งทำงานปกติ ก่อนหน้านั้นพ. ก็ถามว่า'เมื่อวานที่พ. บอกไม่ได้ยินหรอ' เราก็บอกประมาณว่า'ไม่ได้ยินคนมันเยอะ แล้วก็นึกว่าไม่กิน' พ. ก็บอกว่านี่บอกว่า'ไม่หิวไม่ได้แปลว่าไม่กิน' เราก็เลย'เอ้าขอโทษที' เรื่องก็จบได้ด้วยดี ในคาบก็มีช่วงพักครูปล่อยให้ไปทำอะไรให้เรียบร้อย เรากับพ.เลยไปกินข้าวที่โรงอาหาร  เรากินข้าวเช้ามาแล้วพ. เลยซื้อกิน แล้วก็มีพี่คนนึงเข้ามาหาพ.แล้วถามว่า'ไม่ทะเลาะกับเพื่อนแล้วหรอ' พ.ก็บอกว่า'ไม่แล้ว' เราก็ได้แต่หัวเราะไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อเลือกที่จะปล่อยไป

     กินเสร็จไปสหกรณ์ต่อ พ. ก็ไปเจอพี่อีกคน เขาก็มาถามอีกว่า'ไม่ทะเลาะกันแล้วหรอ' พ. ก็บอกอีกว่า'ไม่แล้ว'เหมือนกัน ยอมรับว่าในใจก็คิดว่าเรื่องนี้รู้ยันรุ่นพี่เลยหรอ แล้วแบบนี้มันจะมีใครรู้อีกบ้างวะ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอยู่ดี เราคิดมากได้เราก็เลือกที่จะเลิกคิดแล้วปล่อยไป แล้วก็กลับไปบนห้องเล่นกันสักแป๊บก็เริ่มทำงาน ระหว่างทำก็ปกติคุยกันเรื่องสรุปเนื้อหา หาที่ติ๊กถูกในเวิร์ด

     สักพักพอเราเริ่มถามอะไรออกไปพ.ก็ไม่ตอบเรา เราก็เลยถามอีกรอบว่าแบบ'เซฟเป็นไฟล์อันนี้ๆเนาะ' พ. ก็ไม่ตอบ เราเลยไม่ถามอะไรต่อ แล้วพ. ก็พูดขึ้นว่า 'รู้สึกรำคาญว่ะ' เราก็ตอบตอนนั้นเลยว่า 'เอ้ารำคาญอะไรกูอีกเนี่ย' พ.ก็ไม่ตอบ เก็บของเสร็จก็เดินไปคุยกับเพื่อนหลังห้องปกติเลย เราก็เลยไถทวิตแทน ยังไงก็คงไม่คุยเร็วๆนี้แน่ๆ

     แล้วก็ไม่คุยจริงจนหมดคาบ พ.ก็ออกไปก่อนเราก็เดินตามระหว่างทางผ่านห้องของ ด. พอดี พ.ก็เรียกด. แล้วก็บอกห้องที่เรียน ตอนนั้นเราอยู่แถวบันไดแล้วพอ พ. คุยเสร็จเราก็เดินลง ระหว่างลง พ. ก็หยุดเข้าห้องที่ว่าไป เราก็เลยงั้นไปซื้อข้าวก่อนละกัน พ.ก็คงจะอยู่กับด. อีกนั่นแหละ พอลงไปต่อแถวซื้อข้าวก็นึกขึ้นได้ว่าตอนไปสหกรณ์ พ. ฝากแซนวิชข้าวเที่ยงไว้ เราเลยว่าซื้อเสร็จจะขึ้นเอาแซนวิชไปให้แต่แถวมันก็ยาวก็เลยนาน

     พอซื้อเสร็จเราก็เลยหาที่วางของไว้ใกล้ๆห้องที่จะเรียนหยิบของที่จะเอาไปให้พ. แล้วก็เดินหาพ. ข้าวเราก็ยังไม่ได้แกะ ตอนนั้นก็ 12.20 แล้ว ทักหาก็คงไม่ตอบ(เคยลองแล้ว) เราก็เดินหาถึงขั้นไปถามเพื่อนอีกห้องว่าเห็น พ. มั้ย ก็ไม่เห็น ถามคนอยู่ใกล้ห้องก็ไม่เห็น ตอนนั้นยอมรับเลยในใจคิดว่า จะไม่ตามอีกแล้วจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่พ. ก็ทักมาพอดีถามว่าเรา'อยู่ไหน'เราตอบช้าก็บอกว่า'โกรธละ' เราก็ตอบไปว่า'อยู่บนตึกเพิ่งซื้อข้าวเสร็จ แล้วอยู่ไหนแซนวิชล่ะ'

     พ.ก็ส่งรูปมาแล้วบอกว่า'หากูให้เจอสิ' เรานี่แบบเห้ยข้าวยังไม่ได้แกะ ยังไม่ได้พักเพราะมัวแต่หา พ. ตอนแรกกะว่าจะไม่สนใจ เราก็แกะข้าวเรา แล้วพ.ก็ส่งเป็นวีดิโอเดินอยู่ แล้วก็ส่งมาอีกว่า'หากูให้เจอดิ' เราเลยคิดว่าอะ งั้นก็แค่หาเอาข้าวไปให้ เราก็เก็บข้าวตัวเองแล้วเดินลงไปตามหา พ. อย่างที่พ. ต้องการ ระหว่างเดิน พ. ก็ส่งภาพทำเป็นปริศนาไปเรื่อยๆ ณ จุดนั้นบอกได้เลยว่าเราไม่สนุกเลยค่ะ เราหงุดหงิดเราหิวข้าว เราเหนื่อย ใส่คัทชูเราก็เจ็บเท้า แต่เราก็ตามหาค่ะ แต่ก็คิดว่าถ้าครั้งนี้ไม่เจอจะไม่หาแล้ว เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงกว่าไม่นานก็จะเข้าเรียน ข้าวเรายังไม่ได้กินเลย ก่อนลงมาหาเราก็บอกเขาแล้วว่าข้าวเรายังไม่ได้แกะ

     แต่แล้วเราก็เจอค่ะ แล้วที่แย่กว่านั้นคือตอนก่อนจะเจอเราบอก พ. ว่าตอนนี้เราเดินมาถึงตรงหลังวิลัยแล้วแต่เขาส่งภาพมาอยู่หน้าวิลัย พอเราเดินมาหน้าวิลัยเขาส่งรูปที่คล้ายสระบัวที่อยู่หลังวิลัยมาให้ ซึ่งมันก็ไกลกันถ้าไม่เจอก่อนเราก็คงต้องไปสระบัว(แต่ใจจริงเรากะจะขึ้นห้องแล้วค่ะไม่หาแล้ว555) พอเจอจากที่เรามีหลากอารมณ์เราก็หยุดทุกอารมณ์แล้วก็แค่หัวเราะจะได้ขึ้นห้องสักที ระหว่างทางก็พูด พ. ก็บอกว่า'ตอนแรกนึกว่าจะกินข้าวไม่ไปตามแล้ว รู้สึกสวย' เราก็หัวเราะในใจคือโอ้โหหห ยังจะมารู้สึกสวยอะไรข้าวนี่ยังไม่ได้กิน! เราก็บอกไปว่า'ข้าวยังไม่ได้กิน' พ. ก็บอกว่า'นึกว่าเรากินข้าวแล้ว' เราก็เลยหัวเราะแล้วก็รีบขึ้นไปกินข้าว จะเข้าเรียนอยู่แล้ว

     พอตอนกินข้าว พ. ก็บอกเราว่า'รู้สึกสนุก แล้วก็บอกว่าแค่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญเรา' แค่นั้นเลยโดยที่ไม่มีสาเหตุที่ไปที่มาด้วย ทั้งยังบอกว่า'ครั้งหน้าจะเล่นอีก' เราก็เลยบอกว่า'ครั้งหน้าไม่หาแล้ว' พ.ก็หัวเราะสะใจไปอีก  แล้วยังบอกเราว่า'ตอนแรกก็จะลงไปหาเราแต่หาไม่เจอ'(ถ้ามาโรงอาหารเราจะเห็นพ. แน่นอนค่ะเพราะร้านที่เราริคิวอยู่ใกล้กับทางมาที่พ. บอกเลยแถมเรายังมองตลอดเพราะเราจะได้รู้ว่าพ. มาซื้อข้าวรึยัง) พ.ก็บอกว่าพอเราบอกว่า'อยู่บนตึก' พ.ก็เข้าใจว่าเราไม่สนใจพ. พ.เลยโกรธ เลยคิดเรื่องที่เกิดจนถึงเมื่อกี้ขึ้นมานี่แหละ เราคิดในใจว่าไม่คิดใจเราบ้างหรอ ข้าวเราก็ยังไม่ได้กินพิมพ์บอกก็แล้วก็ไม่เห็นจะรับรู้เลย เราเลยไม่รู้จะทำยังไง คุยกับเพื่อนอีกรร.ก็ไม่ได้เพราะเพื่อนคนนั้นกับ พ. ไม่ถูกกัน พอจะคุยกับเพื่อนอีกคนก็ดันเป็นมิตรกับพ. นี่ไม่ว่ายังไงก็คงไปคุยกับพ. อยู่ดีว่ามีปัญหาไรกัน

     จะคุยกับเจ้าตัวเลยเขาก็ไม่ใช่คนที่จะยอมรับเรื่องแบบนี้ พ. เขารู้ตัวเองค่ะว่ากำลังทำอะไร มันดีหรือไม่ดี เขารู้ยันว่าตัวเองเป็นคนชอบพูดให้คนอื่นเสียใจแล้วค่อยมาขอโทษ เราก็โดนค่ะแต่เราก็ยังทน เพราะถ้าเราโกรธหรือตึงกลับ สุดท้ายก็เท่ากับโกรธกันทั้งสองฝ่าย เราเลยไม่รู้จะทำไง พอบอกก็มาไม่พอใจเราแล้วก็ไม่ได้แก้ไขด้วย แถมยังคิดว่ามันเป็นเรื่องของตัวเองอีก ฮื้อออ เราไม่รู้จะทำยังไงดีเลย

     ตอนนี้เราอยู่ ปวช.2 ค่ะทนมาได้ 1 ปีแล้ว555555 ใกล้จะ ช.3 แล้ว ไหนจะปวส.อีก 2 ปี ทนมันก็ได้ค่ะเพราะมันไม่ได้มีแค่นี้ในช่วง 1 ปีที่ผ่านมา แต่เราก็ต้องการหาที่ระบาย เรารู้ค่ะว่าการคุยมันเป็นเรื่องที่สมควรมากที่สุดในเรื่องนี้ แต่ถ้าคุยแล้วเขาไม่ยอมรับแบบนี้เราจะต้องทำยังไง... เห้อออ จะว่าระบายก็ใช่อยากได้คำปรึกษาก็ใช่ เราแค่ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เคยไปฟังนิสัย toxic ในอยู่ทูปมาเป็นของช่องนักจิตวิทยา ไม่อยากจะเชื่อว่าตรงกับเพื่อนเราหมดเลย5555555 แล้วอีกอย่างเราก็คงไม่กล้าพอจะตัดเพื่อนกับเขาด้วย คบกันอยู่แค่สองคนในตอนที่พ. ไม่อารมณ์แปรปรวนนับว่าเขาก็ดีค่ะ ช่วยเหลือเราได้เหมือนกัน

     ตลอด 1 ปีมีเรื่องให้ผิดใจกันเราอาจจะผิดบ้างบางครั้งแต่เมื่อเป็นฝ่ายเขาเราก็ไมได้โกรธถึงขนาดไม่คุย เมินแล้วไปคุยกับคนอื่นสนุกสนาน ไม่มีหรอกค่ะ จะว่าเราเว่อร์ก็ได้ แต่ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยมางอนมาโกรธไม่คุย เมินตึงใส่เพื่อนเราจริงๆ ถึงมีอารมณ์แบบนั้นเราก็เลือกที่จะเก็บไว้ถามตัวเองในใจตอบด้วยความคิดแง่บวกให้ได้มากที่สุดแล้วก็ลืมมันไปค่ะ แต่มันก็ลืมไม่หมดหรอก555555 เราก็ได้แต่คิดว่าเราทำอะไรตรงไหนผิดกันแน่ ผิดที่ไม่คุยกับเขาตั้งแต่แรกหรอ ก็อาจจะใช่ล่ะมั้ง555555

จนตอนนี้ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเราก็ไม่ได้เอาไปแชร์เล่าสู่กันฟังขนาดนั้นแล้วค่ะ ถึงขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทแต่เราเล่าแค่บางอย่าง ขนาดความชอบเขายังบอกว่าของเราไร้สาระ เพราะเราชอบพี่เอกฮาร์ดร็อกเกอร์ แล้วตอนนั้นมีคอนเท้นท์ให้เรารีวิวของ พ. ก็ว่า'เราดูแต่พี่เอกๆ ไม่มีประโยชน์เท่าพ. ดู' ที่เป็นคอนเท้นท์เลย ตอนนั้นเราแบบ'อ๋อ อืม' อย่างเดียวเลยค่ะ มันเกินไปมากอะ ขนาดความชอบเรายังมาบอกแบบนี้ ทั้งที่เราไม่เคยว่าอะไรพ. เลยสักอย่าง ชอบอะไรสนับสนุนหมด เราเลยไม่เล่าอะไรเกี่ยวกับความชอบ ความอยากหรือแค่แม้แต่ความคิดเราก็ไม่บอกอีกเลยค่ะ5555555 เห้อ!! มีอีกล้านเรื่องก็เล่าไม่หมดจริงๆ55555555

ยาวมากเลย อ่านจบก็ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว55555
เราแค่อยากระบายค่ะ แต่ถ้าบอกวิธีแก้ได้เราก็พร้อมรับฟังแต่จะใจใจพอที่จะทำมั้ยนี่เราก็ต้องขอบคุณและขอโทษคนที่ให้คำแนะนำด้วยนะคะ ฮื้อ...🥲

ปล.1 ผิดแท็กขออภัยด้วยนะคะเรื่องนี้เรายังงงๆอยู่55555
ปล.2 พิมพ์ตกคำไหนขอภัยด้วยนะคะ